بصیرت مداحی

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: مَنْ‏ دَمَعَتْ‏ عَيْنُهُ‏ فِينَا دَمْعَةً لِدَمٍ‏ سُفِكَ‏ لَنَا أَوْ حَقٍّ لَنَا نُقِصْنَاهُ أَوْ عِرْضٍ انْتُهِكَ لَنَا أَوْ لِأَحَدٍ مِنْ شِيعَتِنَا بَوَّأَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر كس كه چشمش در راه ما گريان شود، بخاطر خونى كه از ما ريخته شده است، يا حقى كه از ما گرفته اند، يا آبرويى كه از ما يا يكى از شيعيان ما برده و هتك حرمت كرده اند، خداى متعال به همين سبب، او را در بهشت جاودان، براى ابد جاى مى دهد.

قال الصّادق علیه‌السلام: وَ ارْحَمْ‏ تِلْكَ‏ الْأَعْيُنَ‏ الَّتِي‏ جَرَتْ‏ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمِ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا

امام صادق علیه‌السلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بيت، چنين دعا مى كرد و مى فرمود: خدايا ... آن ديدگان را كه اشك هايش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده و دل هايى را كه بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فريادها و ناله هايى را كه در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده .

قال الصّادق علیه‌السلام: ... رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَكَ- أَمَا إِنَّكَ‏ مِنَ‏ الَّذِينَ‏ يُعَدُّونَ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْجَزَعِ لَنَا وَ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ يَخَافُونَ لِخَوْفِنَا وَ يَأْمَنُونَ إِذَا أَمِنَّا أَمَا إِنَّكَ سَتَرَى عِنْدَ مَوْتِكَ حُضُورَ آبَائِي لَك‏

امام صادق علیه‌السلام به مسمع كه از سوگواران و گريه كنندگان بر عزاى حسينى بود، فرمود: خداى، اشك تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانى كه از دلسوختگان ما به شمار مى آيند، و از آنانى كه با شادى ما شاد مى شوند و با اندوه ما غمگين مى گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالين خويش خواهى بود.

قال الصّادق علیه‌السلام «تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟» قَالَ: نَعَمْ، جُعِلْتُ فِدَاكَ. قَالَ: إِنَ‏ تِلْكَ‏ الْمَجَالِسَ‏ أُحِبُّهَا، فَأَحْيُوا أَمْرَنَا يَا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا.

امام صادق علیه‌السلام از فُضيل پرسيد: آيا (دور هم ) مى نشينيد و حديث و سخن مى گوييد؟ گفت: آرى فرمود: اينگونه مجالس را دوست دارم، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بداريد. خداى رحمت كند كسى را كه امر و راه ما را احيا كند.

قال الصّادق علیه‌السلام: تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاكَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْيُوهُ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: به زيارت و ديدار يكديگر برويد، با هم به سخن و مذاكره بنشينيد و امر ما را (:كنايه از حكومت و رهبرى ) زنده كنيد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: مَنْ‏ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ‏ فَفَاضَتْ‏ عَيْنَاهُ‏ حَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَهُ عَلَى النَّارِ.

 امام صادق علیه‌السلام فرمود: نزد هر كس كه از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشك گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى كند.

قال الصادق علیه‌السلام: بَكَى عَلَى أَبِيهِ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام عِشْرِينَ‏ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ‏ بَيْنَ‏ يَدَيْهِ طَعَامٌ إِلَّا بَكَى

امام صادقعلیه‌السلام فرمود: امام زین العابدین علیه‌السلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کرد.

قال الباقر علیه‌السلام:  مَا مِنْ‏ رَجُلٍ‏ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ‏ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ مَاءٌ وَ لَوْ مِثْلُ جَنَاحِ الْبَعُوضَةِ إِلَّا بَنَى اللَّهُ لَهُ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذَلِكَ الدَّمْعَ حِجَاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّار

امام باقر علیه‌السلام پس از شنيدن سروده هاى كميت درباره اهل بيت، گريست و سپس فرمود: هيچ كس نيست كه ما را ياد كند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه اى اشك آيد، مگر آنكه خداوند برايش در بهشت، خانه اى بنا كند و آن اشك را حجاب ميان او و آتش دوزخ قرار دهد.

قال الباقر علیه‌السلام: مَرَّ عَلِيٌّ بِكَرْبَلَاءَ فِي اثْنَيْنِ مِنْ أَصْحَابِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَرَّ بِهَا تَرَقْرَقَتْ‏ عَيْنَاهُ لِلْبُكَاءِ، ثُمَّ قَالَ: هَذَا مُنَاخُ رِكَابِهِمْ، وَ هَذَا مُلْقَى رِحَالِهِمْ، وَ هَاهُنَا تُهَرَاقُ دِمَاؤُهُمْ. طُوبَى لَكَ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكَ تُهَرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّة

امام باقر علیه‌السلام فرمود: امیر المؤمنین علیه‌السلام با دو تن از یارانش از «کربلا» گذرکردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشم هایش اشک آلود شد، سپس فرمود: اینجا مرکب هایشان بر زمین می خوابد، اینجا محل بارافکندنشان است و اینجا خون هایشان ریخته می شود، خوشا به حال تو ای خاکی که خون دوستان بر روی تو ریخته می شود!

قال الباقر علیه‌السلام :ثُمَّ لْيَنْدُبِ الْحُسَيْنَ وَ يَبْكِيهِ وَ يَأْمُرُ مَنْ‏ فِي‏ دَارِهِ‏ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ‏ وَ يُقِيمُ فِي دَارِهِ مُصِيبَتَهُ بِإِظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ وَ يَتَلَاقَوْنَ بِالْبُكَاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي الْبُيُوتِ وَ لْيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَيْن‏

امام باقر علیه‌السلام نسبت به كسانى كه در روز عاشورا نمى توانند به زيارت آن حضرت بروند، اينگونه دستور عزادارى دادند و فرمودند: برای حسين علیه‌السلام ندبه و عزادارى و گريه كنید و به اهل خانه خود دستور دهید كه بر او بگريند و در خانه با اظهار گريه و ناله بر حسين علیه‌السلام مراسم عزادارى برپا كنید و يكديگر را با گريه و تعزيت و تسليت گويى در سوگ حسين علیه‌السلام در خانه هايشان ملاقات كنید.

قالَ السجّادُ علیه‌السلام: إِنِّي‏ لَمْ‏ أَذْكُرْ مَصْرَعَ‏ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِكَ.

 امام سجاد علیه‌السلام فرمود: من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه عليها السّلام را به ياد نياوردم، مگر آنكه بخاطر آن، چشمانم اشكبار گشت .

قال على بن الحسين السجّاد علیه‌السلام: أَيُّمَا مُؤْمِنٍ‏ دَمَعَتْ‏ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ع دَمْعَةً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ غُرَفا

امام سجّاد علیه‌السلام فرمود: هر مؤمنى كه چشمانش براى كشته شدن حسين بن على علیه‌السلام و همراهانش اشكبار شود و اشك بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.

قال الحسین علیه‌السلام: مَنْ دَمِعَتْ عَيناهُ فينا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.
 
سیدالشهدا علیه‌السلام فرمود: چشمان هر كس كه در مصيبت هاى ما قطره اى اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.

عَنْ أَبِي هَارُونَ الْمَكْفُوفِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام فَقَالَ لِي أَنْشِدْنِي فَأَنْشَدْتُهُ فَقَالَ لَا كَمَا تُنْشِدُونَ‏ وَ كَمَا تَرْثِيهِ‏ عِنْدَ قَبْرِه‏ ...

ابو هارون مکفوف می گوید: خدمت حضرت صادق علیه‌السلام رسیدم.امام به من فرمود: «برایم شعر بخوان» .پس برایش اشعاری خواندم. فرمود: اینطور نه، همان طور که (برای خودتان) شعر خوانی می کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهداعلیه‌السلام مرثیه می خوانی.

عن الصادق علیه‌السلام: نِيحَ‏ عَلَى‏ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ‏ عَلِيٍ‏ سَنَةً فِي‏ كُلِ‏ يَوْمٍ‏ وَ لَيْلَةٍ وَ ثَلَاثَ سِنِينَ مِنَ الْيَوْمِ الَّذِي أُصِيبَ فِيهِ

حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: یک سال تمام، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه‌السلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت.